Sonja heeft, zoals eerder gemeld, een aandoening genaamd Macula Degeneratie (MD). Hieronder een aantal fragmenten uit een stuk wat een lotgenoot eens geschreven heeft om de aandoening, en daarmee de tekortkomingen, uit te leggen aan haar omgeving.

"Mensen zeggen vaak tegen mij: 'Ik vind het zo knap van je, ik merk helemaal niet aan jou dat je zo slecht ziet. Heb je eigenlijk vlekken voor je ogen, of een zwart gat? Of is het meer een soort tunnelvisie?' Mijn eerste zin is altijd 'Waar ik naar kijk, dat kan ik niet zien.' Daar moeten ze dan even over nadenken. Ik leg dan uit, dat ik op dit moment mijn best doe om hen in de ogen te kijken, maar dat ik hun ogen helemaal niet zie. Geen scheve ogen, geen rare ogen: geen ogen. Ook geen zwarte of grijze vlekken, NIETS, op de plek waar ik ogen zou willen (en horen te) zien. Maar als ik naar hun voorhoofd kijk, zo ongeveer op de haargrens dan zie ik ineens ogen. Dan zeg ik: 'Nu zie ik je ogen, let op waar ik naar kijk.' Dat levert meestal een lacherige reactie op. 'Je kijkt helemaal niet naar mijn ogen!' Nee, inderdaad, dat is nou het probleem."

"Met lezen gaat het ook ongever zo. De letters moeten liefst iets groter zijn, met voldoende contrast en liefst 'schreefloos' (zonder horizontale streepjes aan de boven- en onderkant van de letters). Ik lees als ieder mens, van links naar rechts, maar ik doe een soort dansje met mijn ogen; ik ga naar rechts (ik zie 2 letters niet, maar de volgende 3 wel), dus als ik even opschoven ben kijk ik weer terug naar links, zodat ik die twee ontbrekende letters op kan sporen. Razendsnel voeg ik al die stukjes woorden aan elkaar en weet ik wat ik lees. Zo lees ik soms wel erg rare teksten, de wereld wordt er beslist een stuk boeiender door. Een voorbeeld? Enige tijd geleden stond er een artikel in de krant onder de kop 'Verplegers verantwoordelijk voor groot deel schade'. Dus ik vroeg nogal gealarmeerd aan mijn man: 'wat heb ik gemist, wat hebben die verplegers in hemelsnaam gedaan?' Dat wist mijn man ook niet. Hij controleerde de krant en ontdekte dat er in de kop geen verplegers, maar VEELplegers stond."

"Omdat ik met een klein deel van mijn ogen nog wel 'normaal' zie, gebeurt het wel eens dat me volstrekt belachelijke details opvallen, zeker in een bekende omgeving die ik goed in mijn geheugen geprent heb. Zo zie ik plotseling het kleine overhemdknoopje op de vloerbedekking liggen, tot verbijstering van iedereen. 'Hoe kan dat nou, jij kon toch niet scherp zien?' Tja, ik kan dan slechtziend zijn, een oog voor detail heb ik nog steeds."